Πριν από λίγο δημοσιεύθηκε από το Φόρουμ των Γυναικείων Μεταναστευτικών Οργανώσεων www.migrantinnenforum.de ένας κατάλογος με τις γυναικείες μεταναστευτικές οργανώσεις. Ελληνίδες δεν καταγράφονται.
Βέβαια επειδή καταχωρούνται και οι ομοσπονδίες των μεταναστευτικών οργανώσεων, αναφέρονται και οι Έλληνες υπό τον μανδύα της BAGIV. Δεν υπάρχει όμως καμία μνεία για τις Επιτροπές Γυναικών των Ελληνικών Κοινοτήτων. Γιατί όμως δεν υπάρχουμε, αφού μετράμε 30 ή και 38 χρόνια ζωής και δράσης; Είναι απλό: είμαστε απούσες.
Η μη συμμετοχή των Επιτροπών στο γερμανικό πολιτικό γίγνεσθαι των τελευταίων 10 ετών μας κατατάσσει στις απούσες της γερμανικής μεταναστευτικής πολιτικής ενσωμάτωσης. Εφ’ όσον δεν συμμετέχουμε και δεν δικτυωνόμαστε, δεν μπορούμε να θέσουμε αιτήματα, ούτε να κάνουμε προτάσεις για τη γερμανική πολιτική ενσωμάτωσης που αφορά τις γυναίκες και μάλιστα τις Ελληνίδες. Γιατί απουσιάζουμε όμως; Γιατί δεν μας ‘ξέρουν’;
Η τελευταία αναφορά στη δράση της Επιτροπής Γυναικών της Κοινότητας Κολωνίας ήταν το 2001 στο βιβλίο „Was erreicht? Frauenbewegte Lebensgeschichten aus der Sicht unterschiedlicher Kulturen“ του Συλλόγου της Ιστορίας των Γυναικών στην Κολωνία (=Kölner Frauengeschichtsverein), με τίτλο „Wir müssen die Gemeinsamkeiten finden“.
Να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
Πριν από 38 χρόνια, όταν ιδρύθηκε η Επιτροπή Γυναικών (Νοέμβρης 1975), οι Ελληνίδες της Γερμανίας, ανεξάρτητα από τη πολιτική τους άποψη, το μορφωτικό τους επίπεδο, την ηλικία, το επάγγελμα και την κοινωνική τους τάξη εκτιμούσαν ιδιαίτερα την αλληλεγγύη που είχαν επιδείξει οι γυναικείες οργανώσεις, τα συνδικάτα και τα κόμματα της Κολωνίας και της Γερμανίας κατά της δικτατορίας στην Ελλάδα (1967-1974).
Γι’ αυτό και ένας από τους βασικούς στόχους όλων των γυναικών που συμμετείχαν στην ίδρυση της Επιτροπής ήταν η διασύνδεσή τους με άλλες ομάδες γυναικών, ξένων και Γερμανίδων. Έτσι στην πρώτη φάση της ζωής και της δράσης της Επιτροπής Γυναικών έπαιζε καθοριστικό ρόλο η συνεργασία με άλλες γυναικείες οργανώσεις. Στόχο που προωθούσε και προωθεί σταθερά η Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων (ΟΕΚ).
Ας θυμίσω ορισμένες από τις κοινές δραστηριότητες της Επιτροπής π.χ. με τις Τουρκάλες (Πρωτομαγιά 01.05.1978 και Ημέρα της Γυναίκας 8.03.1979 Gesamtschule Zollstock), με τις Ιρανές για τον τερματισμό του πολέμου Ιράν-Ιράκ (1980, 1985), με τις Σέρβες μητέρες κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία (1999). Τη συμμετοχή της Επιτροπής στις διαδηλώσεις με όλες τις γυναικείες οργανώσεις στην Κολωνία (8 Μάρτη του 1980, 1985, 1997), καθώς και την προσπάθεια της Επιτροπής για δικτύωση με την τοπική αυτοδιοίκηση στο BuntesFrauenNetzwerk του Frauenamt (1994 – 2000 εκ μέρους της Επιτροπής: Σοφία Γεωργαλλίδη και Βιβή Καλογιαννίδου).
Τότε ακριβώς με το νομικό καθεστώς του Ευρωπαίου Πολίτη (1995) αμβλύνθηκε η ανάγκη συσπείρωσης και συμμετοχής των Ελλήνων γύρω από τις Κοινότητες. Η συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση και η πολιτική συμμετοχή στη γερμανική πραγματικότητα θεωρήθηκε περιττή.
Στο πλαίσιο αυτό από το 2000 επικράτησε και στην Επιτροπή Γυναικών η άποψη ότι η συμμετοχή στις δράσεις του BuntesFrauenNetzwerk διασπά τις δυνάμεις της και περιορίζει τις ενδοκοινοτικές της δραστηριότητες, διότι λόγω του μικρού αριθμού των Ελληνίδων στην Κολωνία δεν μπορούσε να ανταποκριθεί πλήρως στα καθήκοντα που έθετε η συμμετοχή της στο BuntesFrauenNetzwerk, όπως π.χ. έκαναν οι Γερμανίδες, οι Τουρκάλες ή οι Λατινοαμερικάνες.
Η άποψη αυτή παγίωσε την προσωπική και κατά περίσταση συμμετοχή των μελών της Επιτροπής σε κοινές δραστηριότητες και κινητοποιήσεις των γερμανικών ή των ξένων γυναικείων οργανώσεων στην Κολωνία. Τακτική που οδήγησε πρακτικά στην αποδυνάμωση της συμμετοχής των Ελληνίδων σε τέτοιες κοινές δράσεις, διότι αν και δεν έσπασε την συνεργασία, την ‘μετάλλαξε’ σε δευτερεύον ζήτημα.
Να γιατί η σημερινή Επιτροπή συνεχίζει μεν την παράδοση της δικτύωσης με άλλες γυναικείες οργανώσεις, χαρακτηριστικό παράδειγμα η συνεργασία της σε μόνιμη βάση και με μεγάλη επιτυχία με τις ‘Μουσουλμάνες Γυναίκες’ (2011, 2012 και 2013), αλλά δεν αποφασίζει εύκολα νέες διασυνδέσεις σε τοπικό ή άλλο επίπεδο. Διότι η συνεργασία και η δικτύωση σε τοπικό ή παγγερμανικό επίπεδο δεν συνιστά ντε φάκτο καθοριστική παράμετρο της δουλειάς της Επιτροπής Γυναικών.
Με λίγα λόγια: μετά από 38 χρόνια θα πρέπει επιτέλους να αντιληφθούμε ότι ο ρόλος μιας Επιτροπής Γυναικών σε μια Κοινότητα εκτός από τη διατήρηση της πολιτισμικής μας ταυτότητας, εκτός από τα δικαιώματα των γυναικών, είναι και η ένταξη στην πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα της χώρας που ζούμε εδώ και 20 ή και…50 χρόνια. Με την προϋπόθεση ασφαλώς πως καμία από τις δύο παραπάνω παραμέτρους δεν θα υποβαθμίζει τη σημασία της άλλης.
Γιατί δεν μετέχουμε άραγε στο Φόρουμ των Γυναικείων Μεταναστευτικών Οργανώσεων; Γιατί δεν επιδιώκουμε μεγαλύτερη σύνδεση με την τοπική αυτοδιοίκηση; Γιατί δεν συνομιλούμε και με άλλες γυναικείες οργανώσεις της Κολωνίας; Μήπως πρέπει για το 2014 να προγραμματίσουμε αυτές τις δράσεις;
Πηγή: Ελληνική Κοινότητα Κολωνίας / Βιβή Παπαναγιώτου