Σύμφωνα με στοιχεία έρευνας που διεξήγε η TNS Infratest (Μάιος 2013) το 10% των ερωτηθέντων εργαζόμενων παίρνει 19 μέχρι 24 ημέρες άδεια. 2% μέχρι 18 ημέρες και 1% δεν έχει άδεια. Το μεγαλύτερο ποσοστό, 72% των ερωτηθέντων, δικαιούται όμως 25 μέχρι 30 ημέρες, εξ αυτών μάλιστα το 10% αγγίζει τις 31 ή και περισσότερες ημέρες!

Αλήθεια σε ποιον χρωστούν οι εργαζόμενοι το δικαίωμα της άδειας; Στο ερώτημα αυτό απάντησε η Μόνικα Μπόρνχολντ, επικεφαλής του συνδικάτου των υπηρεσιών ver.di – Bezirk NRW-Süd. Η κ. Μπόρνχολντ θυμίζει, σε συνέντευξή της στην ιστοσελίδα των συνδικάτων Κολωνίας – Βόννης και περιοχής, ότι η έξι εβδομάδες κατοχυρωμένη άδεια υπάρχει στις συλλογικές συμβάσεις από το 1979, όταν οι εργαζόμενοι στο μέταλλο και την χαλυβουργία απήργησαν με αίτημα ‘έξι εβδομάδες διακοπές’.

Το δικαίωμα παροχής άδειας ψηφίστηκε από το γερμανικό κοινοβούλιο για πρώτη φορά το 1963 και κατοχύρωνε τότε 18 εργάσιμες ημέρες. Το 1995 ψηφίστηκε γενικά ως ‘κατώτατο όριο διακοπών’ 24 ημέρες.

Στο σημείο αυτό η επικεφαλής των συνδικάτων Κολωνίας – Βόννης και περιοχής επισημαίνει πως οι συλλογικές συμβάσεις προβλέπουν συχνά διαφορετικό αριθμό ημερών ως άδεια. Παρ’ όλα αυτά απαγορεύεται να παραβιάσουν το κατώτατο όριο των 24 ημερών για όσους εργάζονται έξι ημέρες την εβδομάδα.

Διευκρινίσε τέλος ότι η σταδιακή αύξηση των ημερών αδείας ανάλογα με την ηλικία καταργήθηκε, επειδή θεωρήθηκε παρωχημένο μέτρο και συγκεκριμένα ως ‘παράβαση του νόμου περί ισότητας’.

Πηγή: www.koeln-bonn.dgb.de