Η καθ. Δρ. Κριστίνε Λάνγκενφελντ, πρόεδρος του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων των Γερμανικών Ιδρυμάτων για την Ενσωμάτωση και τη Μετανάστευση (ΣΕΓΙΕΜ), εξέφρασε επίσημα ακόμη μία φορά τις σοβαρές αντιρρήσεις του Συμβουλίου για τον πολιτικό συμβιβασμό των κυβερνητικών εταίρων (Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών) στο θέμα της απόκτησης υπηκοότητας.
Στο συμβόλαιο του κυβερνητικού συνασπισμού προωθείται ως λύση η επιλεκτική ‘κατάργηση της υποχρέωσης επιλογής’ υπηκοότητας για όσα ξένα παιδιά ‘γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εδώ’.
Να θυμήσουμε πως μέχρι σήμερα ισχύει ο νόμος περί υπηκοότητας της ερυθροπράσινης κυβέρνησης Σρέντερ (1998-2005), ο οποίος ορίζει τα παρακάτω: τα ξένα παιδιά που γεννιούνται στη Γερμανία αποκτούν αυτόματα και τη γερμανική υπηκοότητα μέχρι τα 23 τους χρόνια, αλλά τότε οφείλουν να επιλέξουν (=υποχρέωση επιλογής) ανάμεσα στη γερμανική υπηκοότητα και εκείνη των γονιών τους. Στους Ευρωπαίους πολίτες και στους πολίτες, στις χώρες των οποίων δεν προβλέπεται η αφαίρεση της ιθαγένειας, επιτρέπεται να έχουν διπλή υπηκοότητα.
Οι δηλώσεις της Κριστίνε Λάνγκενφελντ συνοπτικά:
Στην νομοτεχνική εφαρμογή της κατάργησης της επιλεκτικής ‘υποχρέωσης επιλογής’ υπηκοότητας διακρίνουμε ήδη προβλήματα. Ο πολιτικός συμβιβασμός στον οποίο κατέληξαν τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού θέτει τον νομοθέτη προ τεράστιων διατυπωτικών δυσκολιών για τη συγκεκριμενοποίηση του νομοσχεδίου περί πολιτογράφησης.
Η αποδοχή της διπλής υπηκοότητας για όσα ξένα παιδιά ‘γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εδώ’ ενέχει σοβαρά νομικά προβλήματα όσον αφορά στον ορισμό, αλλά και στην οριοθέτηση, και συμβάλλει στην περαιτέρω γραφειοκρατική αντιμετώπιση του ζητήματος. Παραμένει ασαφές το πώς θα αποδεικνύεται ότι τα παιδιά, τα οποία επιθυμούν να αποκτήσουν τη γερμανική υπηκοότητα, ‘μεγάλωσαν εδώ’.
Η πρόταση του κυβερνητικού συνασπισμού να ληφθεί ως αποδεικτικό στοιχείο για το που ‘μεγάλωσε’ ένα ξένο παιδί το απολυτήριο ή το ενδεικτικό αποφοίτησης σχολείου στη Γερμανία, είναι ανέφικτη και άδικη.
Και αυτό διότι: εάν ένα ξένο παιδί γεννήθηκε εδώ, αλλά φοίτησε την τελευταία χρονιά, στη 12η τάξη, σε σχολείο στο εξωτερικό και έχει απολυτήριο από ξένο σχολείο, τότε, σύμφωνα με τα παραπάνω δεν δικαιούνται να κάνει αίτηση για την απόκτηση διπλής υπηκοότητας, έστω και αν έχει φοιτήσει 11 χρόνια σε σχολείο στη Γερμανία.
Αντίθετα, εάν ένα αλλοδαπό παιδί γεννήθηκε εδώ, αλλά έφυγε αμέσως μετά τη γέννησή του και επέστρεψε στην τελευταία τάξη στη Γερμανία και πήρε απολυτήριο από το εδώ σχολείο, τότε, μπορεί να αποκτήσει διπλή υπηκοότητα.
Και οι δύο περιπτώσεις συνιστούν αδικία. Άρα το απολυτήριο ή το ενδεικτικό από σχολείο της Γερμανίας δεν ενδείκνυται ως κριτήριο για την απόκτηση της διπλής υπηκοότητας, ούτε πιστοποιεί οπωσδήποτε πως το παιδί ‘μεγάλωσε εδώ’.
Γι’ αυτό πιστεύουμε πως ο καλύτερος δρόμος είναι η πρόταση του Συμβουλίου μας για μεταρρύθμιση του δικαίου περί υπηκοότητας.
Τι είχαμε προτείνει: το ΣΕΓΙΕΜ τάχθηκε και τάσσεται υπέρ της απόκτησης της διπλής υπηκοότητας, τόσο μέσω της γέννησης, όσο και μέσω της πολιτογράφησης. Πρόταση που αποκλείει την αυτόματη, πολλαπλή υπηκοότητα.
Αντίθετα η πρόταση στο σύμφωνο του κυβερνητικού συνασπισμού προκαλεί ασυμμετρία ανάμεσα στο δίκαιο της πολιτογράφησης και σε εκείνο της εκ γεννήσεως ιθαγένειας.
Το ΣΕΓΙΕΜ εκτιμά ότι η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει άμεσα στην πλήρη κατάργηση ‘της υποχρέωσης επιλογής’ υπηκοότητας και στον εκσυγχρονισμό του δικαίου περί υπηκοότητας και ιθαγένειας.
Πηγή: www.svr-migration.de / συνοπτική απόδοση και παρουσίαση: Β.Π.